بسم الله الرحمن الرحیم
اَلجَلیسُ الصّالِحُ خَیرٌ مِنَ الوَحدَةِ، و َالوَحدَةُ خَیرٌ مِن جَلیسِ السّوءِ؛
همنشین خوب، از تنهایى بهتر است و تنهایى از همنشین بد بهتر است.1
به احتمال زیاد تقریبا همه ی ما این حدیث مبارک رو شنیدیم ولی بیاید یکم بیشتر روش فکر کنیم.
فکر! باور کنید فکر کردن هم عرضه میخواد.خیال بافی نه! همه بلدن! ذهنو ولشو کنی خیال بافی میکنه اصلا کاری نمی خواد بکنی ولی برای فکر کردن باید ذهنتو در اختیار بگیری و بهش دستور بدی.مثل یک امیر!
خب بریم سراغ حدیث.تنهایی از همنشین بد بهتره.یعنی همنشین بد هیچ دیگه.بهونه هم نداریم.نگی همنشین خوب یافت می نشود جسته ایم ما! پس بریم همنشین دیگه ای انتخاب کنیم.نه! به هیچ وجه. هیچ بهونه ای نداریم.دوست خوب پیدا کردی..کردی..نکردی..تنهایی.پس بهونه بی بهونه.
