فروغ ۵۷

بسم الله الرحمن الرحیم

دنیا به خودیه خود لذت خاصی ندارد و اساس این دنیا رنج و سختی هست. حالا ممکنه یکی سوال کنه:

 همین شما بودید که در چند مطلب قبل در مورد لذت بردن از زندگی و اینا نوشتید بعد الان میگید دنیا لذتی نداره؟

عزیز دلم زمانی دنیا شیرین خواهد شد که در آن بندگی خدا باشد؛ نشاط باشد؛ تقرب به پروردگار باشد وگرنه شما به غذا خوردنی که بعد از بلعیده شدن دیگر مزه ای ندارد تازه بعدشم باید دفع بشه میگید لذت؟ لذتش زودگذر و کم است.

حتما الان میخواد بگه برید فقط نماز بخوانید و سجده کنید تا لذت ببرید.

دوست عزیز مثل اینه که شما بندگی کردن خدا را درست متوجه نشدید. اگر همان غذا خوردن به این نیت باشه که انرژی پیدا کنی برای عبادت کردن خدا، میشه بندگی کردن؛ آن وقت ببین از غذا خوردنت چه لذتی میبری. بعدشم شما انتظار نداشته باش اوایل نماز عاشقانه و عارفانه بخوانی، نماز در مرحله اول رعایت ادب است؛ اگر اوایل همه از نماز لذت زیاد میبردند دیگر عده ای بعد از نماز خواندن آن را ترک نمی کردند.²

خب برگردیم به بحث اصلی که درمورد سختی و رنج هست.

قبول کنید که این دنیا سختی داره؛ باید سختی کشید. شما چه مومن باشید چه کافر سختی خواهید کشید؛ تازه غیر مومن ممکنه گرفتار بیماری مثل حسادت باشه، که خودش یک اندوه بیخوده، واقعا بیخوده. یکی بیاد به این حسود بگه خدا خواسته یچی بهش داده، تو چرا ناراحتی آخه؟ مگه از تو گرفته داده به اون که غمگینی؟

جان من بشینیم کمی فکر کنیم. باور کنید تا 100 سال دیگه ام از این چیز ها بنویسم تا وقتی فکر نکنیم فایده ای نداره. هی بگیم بندگی خدا کن؛ تا وقتی که خودمان فکر نکنیم بی فایده است. شما که قراره سختی بکشی؟ درسته؟ خب به جای اینکه برای غیر خدا سختی بکشی بیا برای خدا سختی بکش.

تازه خدا آسون گرفته. نمیگه برو مثل مرتاض های هندی مثلا رو میخ بخواب؛ میگه برو نماز بخون؛ روزه بگیر تا رشد پیدا کنی؛ تا ظرفیت روحی پیدا کنی. خب ظرفیت روحی پیدا کنم که چی بشه مثلا؟ تا به لقای خدا برسی، تا در آخرت با چشم دل خدا را ببینی، تا به بالاترین لذت برسی. مگر هدف اصلی این نبود؟

آقا زندگی سخته باید مبارزه با هوای نفس کرد این حقیقتی هست که باید پذیرفت. گاهی یک نفر از یکی بدش میاد میخواد بهش ناسزا بگه؛ ازش بپرسی چرا میخوای فحش بدی؟ میگه تا حالم جا بیاد. مگر هرچی نفست گفت باید بگی چشم؟ یکی بزن تو گوش نفست تا بفهمه هوای خدا اینجا حاکم هست. 

وفتی هوای خدا حاکم شد دیگه «من» وجود نداره. هرکه در این بزم مقرب تر است، جام بلا بیشترش میدهند؛ مثل زمانی که حضرت فاطمه زهرا (س) جلو چشمانت اون بلا را سرش بیارند اونوقت دست به شمشیر نبری؛ در صورتی که می دانی دست به شمشیر ببری یک نفرشون را زنده نمیزاری ولی برای خدا سکوت میکنی.

1. سوره مبارکه بلد - آیه 4 - تفسیر (اسلام کوئست)

2. چگونه یک نماز خوب بخوانیم - استاد پناهیان